شما دعوتي شهدا هستيد!
کجا؟
خيابان راهيان نور
کوچه ي شلمچه
بن بست شهادت.
يا علي.
من يه مسافرم.
مسافر کوي عشق.
ميخواين همسفرم باشين؟
ولي اين جاده آخر نداره هاااا.
اما پر از قشنگيه.
اگه مردش هستي همسفرم باش.
(تعجب نکنين بياين خودتون ميفهمين ماجرا چيه)
در پناه خدا

سلام ... ممنون كه سر زدين و نظر داديد ...

منم فارغ التحصيليتونو تبريك ميگم ... انشاالله در همه مراحل شاد و مويد باشيد

با مطلب جديدي به عنوان تحفه به روز كردم خوشحال ميشم تشريف بيارين و مرا از نظرات خود بهره مند كنيد

صنما به تو دل دارد خو

نكند به دري ديگر خو

يا حق

سلام حالتون خوبه ، بالاخره بعد از حدود ا ماه آپ كردم، البته اين بار سياسي مذهبي با عنوان " اين آزاذي آزادي كه ميگن يعني چي! "اگه لطف كنيد و بيايد ممنون ميشم يوسفان را بگو ساكت يوسف ما بهترين است مهجبين و مهربان است خوشكل روي زمين است

سلام دوستم

ممنون كه بهم سر زدي . موفق باشي .

التماس دعا.....

سلام دوست عزيز ... با تشكر از حضور سبزتان و نظري كه داديد

مطلبي زيبا و سرشار از احساس بود

منم تبريك ميگم ... اميدوارم شما لا اقل يه كاري در ارتباط با رشته تحصيليتون پيدا كنيد ... كار من كه بي ارتباطه محضه

كل شي هالك الا وجهه

در پناه حضرت عشق شاد باشيد

آپديت هستم ممنون ميشم از نظرات خود به كلبه ما فيض رسانيد

حق هو مددي

دوست عزيز! من كاملا اين حس زيباي شما رو درك مي كنم. روزهاي آخر ترم 8 (خرداد 1382) براي من كه اتفاقا هم دانشكده اي و هم رشته شما هستم، همين قدر غمناك!! -يا چيزي شبيه اين واژه- بود. قدر روزهاي آخر رو بدون.

و در پايان اينكه ياد اين شعر بسيار زيبا از دكتر قيصر امين پور افتادم :

حرف هاي ما هنوز ناتمام...

تا نگاه مي کني:

وقت رفتن است

باز هم همان حکايت هميشگي!

پيش از آنکه باخبر شوي

لحظه عزيمت تو ناگزير مي شود

آي...

اي دريغ و حسرت هميشگي!

ناگهان

چقدر زود

دير مي شود!

زندگي صحنه‌ي يکتاي هنر مندي ماست .
هر کسي نغمه‌ي خود خواند و از صحنه رود.
صحنه پيوسته بجاست.
خرم ان نغمه که مردم بسپارند به ياد.
............................................
همون بالايي رو دوباره بخون
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
زحمت بکش يه بار ديگه
............................................
حالا فارغ التحصيليتت مبارک

واي كه چه جالب ، فكر نمي‏كردم هم اوستا بخوني و اين همه فعال باشي ، تحسينت مي‏كنم. دنيا كه تموم نشده كه بخواي ناراحت باشي. يادت بياد در پايان دبيرستان كجا بودي و چه دانسته‏هايي داشتي و الان در كجايي... با كمي تلاش فوق ليسانس قبول مي‏شي اگر هم حال و حوصله نداشتي آنقدر كار داري كه وقت انجامشو نداشته باشي... همچنين دانشگاه كه فرار نمي‏كنه و نكرده ، دوستانت كه هستن پس چرا غصه!!!؟ پيروز و سربلند باشي