واي كه چه جالب ، فكر نمي‏كردم هم اوستا بخوني و اين همه فعال باشي ، تحسينت مي‏كنم. دنيا كه تموم نشده كه بخواي ناراحت باشي. يادت بياد در پايان دبيرستان كجا بودي و چه دانسته‏هايي داشتي و الان در كجايي... با كمي تلاش فوق ليسانس قبول مي‏شي اگر هم حال و حوصله نداشتي آنقدر كار داري كه وقت انجامشو نداشته باشي... همچنين دانشگاه كه فرار نمي‏كنه و نكرده ، دوستانت كه هستن پس چرا غصه!!!؟ پيروز و سربلند باشي