مرضیه دانیالی ::
چهارشنبه 86/3/9 ساعت 12:5 صبح
ایـنجـا کـسیست پــنهـان، دامـــان مــن گـرفــته
خــود را سپـس کـشیده، پیـشان مـن گـرفـته
اینجا کسیست پنهان چون جان و خوشتر از جان
بـاغـی بــه مــن نـمــوده، ایــوان مـن گــرفـته
ایـنجـا کـسیـست پـنهـان، هـمـچـون خـیال در دل
امــا فـــروغ رویـــش ارکــــان مــن گـــرفـــتـه
ایــنجـا کــسیــست پـنـهــان مـانـند قــند در نــی
شـیـریـن شکــر فـروشی دکـان مـن گـرفـتـه
جــادو و چـشم بـنـدی چــشم کــسش نـبـیــند
سـودا گـریـست مـوزون، مـیـزان مـن گـرفـتـه
چــون گـلشـکـر مـن و او در هـمـدگــر سـرشتـه
مـن خـوی او گــرفـتـه او کــوی مـن گـرفــته
مــن خـسته گـرد عــالم درمـان ز کــس نــدیــدم
تـــا درد عـشـق دیــدم درمــان مــن گــرفـتـه
تـــو نـیـــز دل کـــبـابــی درمـــان ز درد یـــابــــی
گـــر گـرد درد گــردی فـرمــان مـن گــرفـتــه
در بـــحـر نـــا امـیــدی از خــود طـمـــع بـریـــدی
زیــن بـحــر سـر بـرآری مـرجـان مـن گـرفـته
بــشـکن طـلسم صـورت بگـشای چشم سیـرت
تـــا شرق و غرب بـینی سلطـان من گـرفته
ساقــی غــیــب بـــیـنــی پـــیــدا ســلام کــرده
پـیـــمـانــه جـام کــرده پــیمــان من گـرفـته
مـن دامــنـش کـشـیــده کــای نـــوح روح دیــده
از گــریه عالـمی بـیـن طـوفـان مـن گـرفـتـه
تـو تــاج مـا و آنـگــه سـرهــای مــا شکــستــه
تـــو یـار غــار وانـگــه یــاران مــن گـــرفـتــه
گــویـد ز گــریـه بگـذر زان سـوی گـریـه بــنگــر
عـشـاق روح گــشتـه ریــحان مـن گــرفـتـه
یــارانِ دل شکــستـه بــر صـدرِ دل نـشـستــه
مـستان و می پرستـان مـیدان من گــرفتـه
همـچون سگـان تازی می کن شکار خامـش
نی چـون سگـان عوعو کـهدان من گــرفته
تبـریز شمــس دیــن را بـر چـرخ جان ببـینـی
اشــراق نــور رویـش کـیهان مــن گــرفـتـه
(مولوی)
تدبیر دوای درد ما کن()
