دست كم هر شب منم فرهاد تو / واي از دست تو و بيداد تو.

ياد داري چند شب پيشت چنان / در همانجايي كه بودي ميهمان.

گفتمت از ما كراني كرده اي / پير گشتي يا جواني كرده اي.

پير يعني در تو نبود حال و قال/ تا بپرسي از من و احوال و حال.

هم جواني يعني اي آرام جان/ دلبري را پيشه كردي بي گمان.

با همه احوال من دل در كفم/ گر صف عشق است من اول صفم.

كي گذارم تا كه از دستم روي/ اي سپهر عاشقان را مينوي.

من همينجايم كه ميداني بيا/ چند گاهي در كنارم آشنا.