گاهي به آسمان از چشم تو مي نگاهم.

گاهي دگر چنانم گويي كه در پگاهم.

هر چند با صداقت اذعان به عشق داري.

من نيز ناشيانه مشغول نال و آهم.

از ماوراي خورشيد تا آستان جانان

گاهي ستاره گونم ، گاهي مثال ماهم.

اما يقين بدان تا نور دو چشم مستت

در راه من عيان است ،‏من چشم خود نخواهم.

باز آ ، بيا ، كجايي؛ تا درد اين دلم را

بهرت عيان نمايم ، اي چشم تو پناهم.