برخيز و به عهد خود وفا کن /آن را که نکرده اي قضا کن.

گويند که عشق از تو خيزد/ اين است اگر، مرا رها کن.

هر چند سري ز هم سواييم/ رگهاي سر مرا جدا کن.

همصحبتي ات مرا عذاب است/ رحمي به من بريده نا، کن

سهل است مرا که دل ببرم/ باور نکني بيا نگا کن.

با آنکه تمام جان تو بودي/ جانم بگرفته اي، رها کن.

از وصل نديده ايم خيري / ما را به فراق مبتلا کن.

هجر است مرا دواي دردم / تدبير دواي درد ما کن